- Προετοιμασία για την απονεύρωση
- Αναισθησία
- Απομόνωση του δοντιού
- Η πρόσβαση στον οδοντικό πολφό
- Μέτρηση μήκους των ριζικών σωλήνων
Είναι σημαντικό για τον οδοντίατρο να γνωρίζει την ακριβή θέση και μήκος του κάθε ριζικού σωλήνα. Αν το μήκος του εκτιμηθεί μικρότερο από το πραγματικό, τότε είναι πιθανό ένα τμήμα στο τέλος του ριζικού σωλήνα να μην καθαριστεί και σφραγιστεί σωστά. Αν εκτιμηθεί περισσότερο από το πραγματικό, τα υλικά που χρησιμοποιούνται είτε για τον καθαρισμό του καναλιού είτε για την έμφραξη του, μπορεί να εκχυθούν έξω από το άκρο του καναλιού τραυματίζοντας τους περιοδοντικούς συνδέσμους και το οστό της γνάθου. Πρίν γίνει η μέτρηση ο οδοντίατρος έχει αφαιρέσει τη μεγαλύτερη ποσότητα πολφικού ιστού απο τον πολφικό θάλαμο ώστε να αποκαλυφθούν οι ριζικοί σωλήνες.
Η παραδοσιακή μέθοδος μέτρησης περιλαμβάνει την εισαγωγή σε κάθε ριζικό σωλήνα ενός ενδοδοντικού μικροεργαλείου (ρίνης) και την προώθηση του μέχρι το εκτιμώμενο άκρο της ρίζας. Κατόπιν λαμβάνεται ακτινογραφία, και αναλόγως υπολογίζεται το μήκος του κάθε ριζικού σωλήνα.
Σήμερα η μέτρηση γίνεται κυρίως με την χρήση ηλεκτρονικών συσκευών, των εντοπιστών ακροριζίου, που χρησιμοποιούν ηλεκτρικά σήματα για να εντοπίσουν την ακριβή θέση της ρίνης στο ριζικό σωλήνα, και ειδοποιούν με οπτικό και ηχητικό σήμα όταν αυτή φθάσει στο άκρο της ρίζας. Μερικές φορές και οι δύο μέθοδοι χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό, για μεγαλύτερη ακρίβεια.
Καθαρισμός, Απολύμανση, και Διεύρυνση
Έμφραξη των ριζικών σωλήνων
Αποκατάσταση δοντιών μετά απο απονεύρωση
Μετά την ολοκλήρωση της ενδοδοντικής θεραπείας η μύλη του δοντιού πρέπει να αποκατασταθεί μόνιμα για να αποκτήσει ξανά το δόντι την εμφάνιση και λειτουργικότητά του. Η τελική αποκατάσταση των δοντιών δεν πρέπει να αναβληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα (όχι περισσότερο από τρεις μήνες), γιατί αυξάνει τους κινδύνους ενός κατάγματος ή μιας νέας μόλυνσης του δοντιού. Με το προσωρινό σφράγισμα το δόντι είναι αδύναμο και μπορεί να σπάσει εύκολα, αν πιεστεί.
Ανάλογα με τη γενική κατάσταση του δοντιού ο οδοντίατρος θα αποφασίσει εάν μια έμφραξη σύνθετης ρητίνης είναι αρκετή ή απαιτείται η τοποθέτηση στεφάνης. Συνήθως τα πίσω δόντια, προγόμφιοι και γομφίοι, πρέπει να καλύπτονται με στεφάνη μετά την ενδοδοντική θεραπεία για να αποφευχθεί πιθανό κάταγμα λόγω των μεγάλων πιέσεων που δέχονται.
Το ποσοστό επιτυχίας των ενδοδοντικών θεραπειών είναι περίπου στο 95% δίνοντας τη δυνατότητα διατήρησης δοντιών, στα οποία χωρίς την απονεύρωση θα έπρεπε να γίνει εξαγωγή.